Τα Προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας είναι ένα ζωντανό ιστορικό μνημείο που αναγνωρίζεται ως ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά οικοδομήματα του 20^ού αιώνα στην Ελλάδα, και ένα διαχρονικό σύμβολο της φτώχειας και του εκτοπισμού. Το Bauhaus συγκρότημα χτίστηκε τη δεκαετία του 1930, αποτελούμενο από 8 οικοδομικά τετράγωνα 228 πανομοιότυπων διαμερισμάτων, για να στεγάσει τους Έλληνες πρόσφυγες που έφτασαν από την Τουρκία μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Από το 2000, εγκαταλελειμμένο από το κράτος, αφέθηκε να παρακμάζει, αποτελώντας τόπο ποικίλων παράνομων δραστηριοτήτων. Το 2010 μια αναρχική ομάδα αποφάσισε να λάβει δράση καταλαμβάνοντας τα κτίρια. Από τότε και έως σήμερα τα Προσφυγικά συντηρούνται και κατοικούνται από πάνω από 500 άτομα από 30 διαφορετικές εθνικότητες. Οι λιγοι, αρχικοί, εναπομείναντες κάτοικοι των Προσφυγικών έγιναν γείτονες με μετανάστες και πρόσφυγες, με φτωχούς ανθρώπους, που έχουν χάσει το σπίτι τους, πρώην χρήστες, πρώην κατάδικους, με ακτιβιστές και μέλη διεθνιστικών πολιτικών οργανώσεων. Πλέον ζουν αρμονικά, μέσα σε μία ασυνήθιστη κοινότητα, που λειτουργεί με τους κανόνες μιας αμεσοδημοκρατίας και διέπεται από τις αξίες της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης.

Η κοινότητα λειτουργεί μέσα από τακτικές συνελεύσεις που ασχολούνται τόσο με τα εσωτερικά ζητήματα των κατοίκων της αλλά και με την κοινωνικοπολιτική της δράση. Μέσα από τη ΣΥ.ΚΑ.ΠΡΟ (συνέλευση κατειλημμένων προσφυγικών) λαμβάνονται αποφάσεις τόσο σε σχέση με τις καθημερινές ανάγκες όσο και με τις δράσες των επιμέρους δομών της κοινότητας (εκπαίδευση, λογιστικά, υγεία, παιδιά, κοινωνική κουζίνα, κ.λπ.), όσο και σχετικά με την εμπλοκή των Προσφυγικών στους κοινωνικούς αγώνες και τους τρόπους αντιμετώπισης της κρατικής καταστολής.