Παγιδευμένοι στην Ελλάδα

Εργάζομαι πάνω στο μεταναστευτικό τα τελευταία οκτώ χρόνια. Αυτό το project ερευνά την ανθρώπινη και κοινωνική προσαρμοστικότητα. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, που έφυγαν για να ξεφύγουν από τον πόλεμο και τις χτυπημένες από τη φτώχια πατρίδες τους, αποκλείστηκαν στην Ελλάδα από το κορύφωμα της ευρωπαϊκής προσφυγικής κρίσης το 2016. Σύμφωνα με έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες του Μαρτίου του 2016, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι, κυρίως πρόσφυγες από τη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν, είχαν περάσει στην Ελλάδα από τις αρχές του 2015.

Καθώς τα Βαλκάνια και οι ευρωπαϊκές χώρες βόρεια της Ελλάδας άρχισαν να κλείνουν τα σύνορά τους σε εισερχόμενους μετανάστες, περισσότεροι από 90.000 άνθρωποι έμειναν παγιδευμένοι στην Ελλάδα, σε καταυλισμούς ή στους δρόμους. Το Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης της Μόρια στο νησί της Λέσβου, στο ανατολικό Αιγαίο, ήταν ο μεγαλύτερος καταυλισμός προσφύγων στην Ευρώπη, έως ότου κάηκε σε πυρκαγιά τον Σεπτέμβριο του 2020. Μέχρι το καλοκαίρι του 2020, περίπου 20.000 άνθρωποι ζούσαν σε ένα στρατόπεδο που χτίστηκε για να φιλοξενήσει 3.000. Οι κάτοικοι παραπονούνταν για τη βροχή, το κρύο, τις ασθένειες, την έλλειψη τροφής και ασφάλειας, τις ανθυγιεινές τουαλέτες και την έλλειψη νερού.

Η πυρκαγιά, που ξέσπασε στις 9 Σεπτεμβρίου, κατέστρεψε σχεδόν ολοσχερώς τον καταυλισμό. Η ελληνική κυβέρνηση είπε ότι τις πυρκαγιές τις έβαλαν σκόπιμα μετανάστες που διαμαρτύρονταν επειδή ο καταυλισμός βρισκόταν σε λοκντάουν, λόγω της επιδημίας της COVID-19. Στην κοντινή Σάμο, στο τέλος του 2019, σχεδόν 8.000 πρόσφυγες ζούσαν σε μια πρώην στρατιωτική βάση που είχε χτιστεί για να φιλοξενήσει 650 άτομα. Οι νησιώτες πραγματοποιούσαν τακτικές διαμαρτυρίες, απαιτώντας τη μεταφορά των εγκαταστάσεων στην ηπειρωτική χώρα, και οι κάτοικοι των καταυλισμών διαμαρτύρονταν για τις συνθήκες διαβίωσης. Οι φωτογραφίες αυτού του project τραβήχτηκαν στη Σάμο και στη Λέσβο, και σε καταυλισμούς προσφύγων σε όλη την Ελλάδα.