Το ταξίδι ξεκινάει από μια μεταφυσική/μεταφορική απορία σχετικά με την έννοια των ορίων και πώς αυτά επηρεάζουν τις ζωές των ανθρώπων. Ποικίλα ήταν τα ερωτήματα που με απασχολούσαν: ποιο είναι το κλίμα που επικρατεί στα σύνορα και τι είδους κοινωνικό, πολιτικό, ανθρώπινο περιβάλλον διαμορφώνεται;

Δεν ήταν ένα εύκολο ταξίδι και αρχικά δεν ήταν καθόλου όπως το περίμενα. Υπήρξαν πολλές φορές που επέστρεψα χωρίς καθόλου εικόνες και σκεφτόμουν αν θα έπρεπε να τα παρατήσω.

Ο Céline λέει πως οι άνθρωποι το κάνουν δύσκολο. Την ίδια τους τη ζωή δηλαδή. Φτάνοντας στα σύνορα κατάλαβα ότι είχα να κάνω με τη ζωή, την πραγματική ζωή των ανθρώπων.

Έπρεπε να έρθω σε επαφή με αυτές τις ζωές. Δεν μπορούσα να αποφύγω τη συνάντηση μαζί τους, όσα μεταφυσικά ερωτήματα κι αν είχα θέσει. Γιατί μπροστά μου εκτυλισσόταν η ζωή στις όχθες. Για μένα το να δουλεύω στα γεωγραφικά άκρα ενός τόπου έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί τα άκρα επιδρούν άγρια στην ψυχολογία της κοινότητας, στη συμπεριφορά και στην ίδια την ανθρώπινη υπόσταση των ακριτών.

Στα άκρα τα πράγματα περνούν σε μια άλλη διάσταση.