Το «07:00 – 15:00» αποτελεί μία στοχαστική αποτύπωση της μονοτονίας και της στασιμότητας στο Ελληνικό δημόσιο, μέσα από την καθημερινότητα ανθρώπων που αναζητούν νόημα και διέξοδο. Όπου η ανθρώπινη δημιουργικότητα συχνά πνίγεται από τη γραφειοκρατία.

Πρόκειται για το ωράριο λειτουργίας των υπηρεσιών του ελληνικού δημοσίου.

Μέχρι πρότινος όνειρο όλων σχεδόν των Ελλήνων ήταν να εξασφαλίσουν μια θέση σε κάποια (οποιαδήποτε) υπηρεσία στον Δημόσιο τομέα, με την προσδοκία ενός σταθερού μισθού, και της αίσθησης ασφάλειας και σιγουριάς. Οι συγκυρίες το έφεραν να βρεθώ κι εγώ σ’ αυτήν τη θέση, χωρίς ουσιαστικά να το επιδιώξω. Για δέκα χρόνια έζησα από μέσα τι σημαίνει ελληνικό δημόσιο. Γκρίζοι χώροι, άνευροι ρυθμοί, θάλασσες από χαρτιά, που από μέσα τους αναδυόταν καθημερινά το φάσμα της γραφειοκρατίας, καταστέλλοντας κάθε ίχνος ανθρώπινης δημιουργικότητας.

Άνθρωποι εξουθενωμένοι, όχι από την κούραση, αλλά από την ανελέητη καθημερινή ρουτίνα, που θα ήταν λιγότερο δυσβάσταχτη αν ο μηχανισμός αυτός λειτουργούσε πιο εύρυθμα. Άνθρωποι που δουλεύουν, ονειρεύονται, γιορτάζουν, βαριούνται, αναζητούν το νόημα που κρύβεται πίσω από όλο αυτό και μαζί πολλές φορές την «έξοδο κινδύνου». Η πρόθεσή μου δεν ήταν σε καμία περίπτωση να εκθέσω τους πρώην συναδέλφους μου, αλλά να καταγράψω τη ζωή και την καθημερινότητά τους. Παρατήρηση και καταγραφή, λοιπόν, αποτελεί αυτή η δουλειά μου, που οι συγκυρίες το έφεραν να αποκτήσει διαστάσεις κοινωνικοϊστορικού ντοκουμέντου.