8 Φωτορεπόρτερ

Οι φωτογράφοι σε πρώτο πρόσωπο

Η σκέψη γεννήθηκε ήδη από το ξεκίνημα του Athens Photo World, το, μακρινό πια, 2019. Ένα διήμερο αφιερωμένο στη δουλειά των σύγχρονων φωτορεπόρτερ, όχι κολλημένη στον τοίχο αλλά σε μια πιο ζωντανή παρουσίαση και -κυρίως– σε επαφή με το κοινό, με τους θεατές, τους αναγνώστες, τους αποδέκτες της δουλειάς τους.

Μια εναλλαγή εικόνων και σκέψεων, ένας διάλογος για όσα συμβαίνουν γύρω μας, μακριά ή πιο κοντά, για όσα βλέπουμε, όσα φοβόμαστε και όσα ελπίζουμε, έχοντας τα μάτια στραμμένα στο παράθυρο που μας ανοίγει το φωτορεπορτάζ.

Ανοίγουμε τα μάτια μας και τα αυτιά μας σε ό,τι γίνεται στον κόσμο μας. Κάποιες φορές είναι μεγάλα γεγονότα, κάποιες φορές είναι μικρότερα και ενίοτε το σημαντικό δεν είναι καν το γεγονός, αλλά οι ίδιοι οι άνθρωποι, μέσα σε μια καθημερινότητα που ενώ προχωράει δίπλα μας, μας διαφεύγει.

Στο διήμερο αυτό, το κοινό του Athens Photo World θα έχει την ευκαιρία να δει τους δημιουργούς και να συζητήσει μαζί τους:

  • Μια πιο γαλήνια όψη της απεγνωσμένης Αφγανικής κοινωνίας μέσα από τον φακό του Πέτρου Γιαννακούρη. (η ιστορία εδώ)
  • Την αρχή της Οδύσσειας των εκτοπισμένων της σύγκρουσης Ισραήλ – Χεζμπολάχ, όπως την απαθανάτισε η Λουίζα Γκουλιαμάκη. (η ιστορία εδώ).
  • Την επί τόπου μαρτυρία της δημιουργίας του πολεμικού φωτορεπορτάζ από τη μηχανή στο προστατευτικό κράνος του Άρη Μεσσίνη. (η ιστορία εδώ).
  • Μια άγνωστη σε εμάς ζωή στα σύνορα της χώρας μας όπως την γνώρισε ο Αντώνης Πασβάντης. (η ιστορία εδώ).
  • Ο Μιχάλης Πατσούρας μας ξεναγεί στα «έγκατα» μιας καθημερινότητας που παρ’ ό,τι κυλάει δίπλα μας και συναντιέται υποχρεωτικά με τις ζωές μας, την αγνοούμε και ενίοτε τη χλευάζουμε. (η ιστορία εδώ).
  • Ο Νίκος Πηλός μας αποκαλύπτει τη ζωή που σφύζει στα παλιά Προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας και βάζει στο λεξιλόγιό μας την «αμεσοδημοκρατία». (η ιστορία εδώ).
  • Το Testament ‘22, μέσα από το οποίο ο Byron Smith προσέγγισε τον πόλεμο στην Ουκρανία εξερευνά την ανθρώπινη αντοχή μπροστά σε μια καταστροφική σύγκρουση. (η ιστορία εδώ).
  • Και ο Άλκης Κωνσταντινίδης μας ωθεί να συνειδητοποιήσουμε ότι «Μόνο για τους νεκρούς έχει τελειώσει ο πόλεμος». Εκείνος της Ουκρανίας και κάθε πόλεμος. (η ιστορία εδώ).